Utspraak op Platt: /ʏmɾɪnɡəln/
Verb
Sülven: üm·rin·geln
[1]
Randwoortschatt
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
üm­rin­geln
PPP:
üm­rin­gelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rin­gel üm
du rin­gelst üm
he/se/dat rin­gelt üm
wi rin­gelt üm
ji rin­gelt üm
se rin­gelt üm
Vergangen Tiet:
ik rin­gel üm
du rin­gelst üm
he/se/dat rin­gel üm
wi rin­geln üm
ji rin­geln üm
se rin­geln üm
Perfekt:
ik heff üm­rin­gelt
du hest üm­rin­gelt
he/se/dat hett üm­rin­gelt
wi hebbt üm­rin­gelt
ji hebbt üm­rin­gelt
se hebbt üm­rin­gelt
Kunjunktiv:
ik rin­gel üm
du rin­gelst üm
he/se/dat rin­gel üm
wi rin­geln üm
ji rin­geln üm
se rin­geln üm
Imperativ:
rin­gel üm!
rin­gelt üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + ringeln