Pronunciation: /uːtmaɪ̯n/
verb
Syllabication: ut·meihn
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:

Verbforms:

infinitive:
ut­meihn
past participle:
ut­meiht
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik meih ut
du meihst ut
he/se/dat meiht ut
wi meiht ut
ji meiht ut
se meiht ut
past:
ik meih ut
du meihst ut
he/se/dat meih ut
wi meihn ut
ji meihn ut
se meihn ut
perfect:
ik heff ut­meiht
du hest ut­meiht
he/se/dat hett ut­meiht
wi hebbt ut­meiht
ji hebbt ut­meiht
se hebbt ut­meiht
conjunctive:
ik meih ut
du meihst ut
he/se/dat meih ut
wi meihn ut
ji meihn ut
se meihn ut
imperative:
meih ut!
meiht ut!

Etymology:

Compound word constructed from: ut + meihn