Pronunciation: /afkœpm̩/
verb
Syllabication: af·köp·pen
[1]
peripheral vocabulary

Verbforms:

infinitive:
af­köp­pen
past participle:
af­köpp­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik köpp af
du köpp­st af
he/se/dat köpp­t af
wi köpp­t af
ji köpp­t af
se köpp­t af
past:
ik köpp af
du köpp­st af
he/se/dat köpp af
wi köp­pen af
ji köp­pen af
se köp­pen af
perfect:
ik heff af­köpp­t
du hest af­köpp­t
he/se/dat hett af­köpp­t
wi hebbt af­köpp­t
ji hebbt af­köpp­t
se hebbt af­köpp­t
conjunctive:
ik köpp af
du köpp­st af
he/se/dat köpp af
wi köp­pen af
ji köp­pen af
se köp­pen af
imperative:
köpp af!
köpp­t af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + köppen