Pronunciation: /vɛçfiːln̩/
verb
Syllabication: weg·fie·len
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:
He hett de Schramm wegfielt.

Verbforms:

infinitive:
weg­fie­len
past participle:
weg­fielt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik fiel weg
du fielst weg
he/se/dat fielt weg
wi fielt weg
ji fielt weg
se fielt weg
past:
ik fiel weg
du fielst weg
he/se/dat fiel weg
wi fie­len weg
ji fie­len weg
se fie­len weg
perfect:
ik heff weg­fielt
du hest weg­fielt
he/se/dat hett weg­fielt
wi hebbt weg­fielt
ji hebbt weg­fielt
se hebbt weg­fielt
conjunctive:
ik fiel weg
du fielst weg
he/se/dat fiel weg
wi fie­len weg
ji fie­len weg
se fie­len weg
imperative:
fiel weg!
fielt weg!

Etymology:

Compound word constructed from: weg + fielen