Aussprache op Platt: /afbɾuːkn̩/
Verb
Silbentrennung: af·bru·ken
[1]
Aufbauwortschatz
Beispiele:
De Bessen is al ganz afbruukt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­bru­ken
Partizip Perfekt:
af­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruukt af
wi bruukt af
ji bruukt af
se bruukt af
Imperfekt:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bru­ken af
ji bru­ken af
se bru­ken af
Perfekt:
ik bün af­bruukt
du büst af­bruukt
he/se/dat is af­bruukt
wi sünd af­bruukt
ji sünd af­bruukt
se sünd af­bruukt
Konjunktiv:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bru­ken af
ji bru­ken af
se bru­ken af
Imperativ:
bruuk af!
bruukt af!
Infinitiv:
af­bru­ken
Partizip Perfekt:
af­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik bruuk af
du brookst af
he/se/dat brookt af
wi bruukt af
ji bruukt af
se bruukt af
Imperfekt:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bru­ken af
ji bru­ken af
se bru­ken af
Perfekt:
ik bün af­bruukt
du büst af­bruukt
he/se/dat is af­bruukt
wi sünd af­bruukt
ji sünd af­bruukt
se sünd af­bruukt
Konjunktiv:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bru­ken af
ji bru­ken af
se bru­ken af
Imperativ:
bruuk af!
bruukt af!

Etymologie:

Zusammengesetztes Wort bestehend aus: af + bruken