Pronunciation: /ɪnɾiːm̩/
verb
Syllabication: in·rie·ven
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
rub
Dutch:
German:
Examples:
Kannst du mi mit Sünnkreem inrieven?

Verbforms:

infinitive:
in­rie­ven
past participle:
in­re­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik riev in
du riff­st in
he/se/dat riff­t in
wi rievt in
ji rievt in
se rievt in
past:
ik reev in
du reevst in
he/se/dat reev in
wi re­ven in
ji re­ven in
se re­ven in
perfect:
ik heff in­re­ven
du hest in­re­ven
he/se/dat hett in­re­ven
wi hebbt in­re­ven
ji hebbt in­re­ven
se hebbt in­re­ven
conjunctive:
ik reev in
du reevst in
he/se/dat reev in
wi re­ven in
ji re­ven in
se re­ven in
imperative:
riev in!
rievt in!

Etymology:

Compound word constructed from: in + rieven