Pronunciation: /stɾɔːkəln/
verb
Syllabication: stra·keln
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
pet
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
stra­keln
past participle:
stra­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik stra­kel
du stra­kelst
he/se/dat stra­kelt
wi stra­kelt
ji stra­kelt
se stra­kelt
past:
ik stra­kel
du stra­kelst
he/se/dat stra­kel
wi stra­keln
ji stra­keln
se stra­keln
perfect:
ik heff stra­kelt
du hest stra­kelt
he/se/dat hett stra­kelt
wi hebbt stra­kelt
ji hebbt stra­kelt
se hebbt stra­kelt
conjunctive:
ik stra­kel
du stra­kelst
he/se/dat stra­kel
wi stra­keln
ji stra­keln
se stra­keln
imperative:
stra­kel!
stra­kelt!

Etymology:

Word derived from: straken