Pronunciation: /uːtdɔktɐn/
verb
Syllabication: ut·dok·tern
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
ut­dok­tern
past participle:
ut­dok­tert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik dok­ter ut
du dok­terst ut
he/se/dat dok­tert ut
wi dok­tert ut
ji dok­tert ut
se dok­tert ut
past:
ik dok­ter ut
du dok­terst ut
he/se/dat dok­ter ut
wi dok­tern ut
ji dok­tern ut
se dok­tern ut
perfect:
ik heff ut­dok­tert
du hest ut­dok­tert
he/se/dat hett ut­dok­tert
wi hebbt ut­dok­tert
ji hebbt ut­dok­tert
se hebbt ut­dok­tert
conjunctive:
ik dok­ter ut
du dok­terst ut
he/se/dat dok­ter ut
wi dok­tern ut
ji dok­tern ut
se dok­tern ut
imperative:
dok­ter ut!
dok­tert ut!

Etymology:

Compound word constructed from: ut + doktern