Pronunciation: /kɾøːkəln/
verb
Syllabication: krö·keln
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
krö­keln
past participle:
krö­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik krö­kel
du krö­kelst
he/se/dat krö­kelt
wi krö­kelt
ji krö­kelt
se krö­kelt
past:
ik krö­kel
du krö­kelst
he/se/dat krö­kel
wi krö­keln
ji krö­keln
se krö­keln
perfect:
ik heff krö­kelt
du hest krö­kelt
he/se/dat hett krö­kelt
wi hebbt krö­kelt
ji hebbt krö­kelt
se hebbt krö­kelt
conjunctive:
ik krö­kel
du krö­kelst
he/se/dat krö­kel
wi krö­keln
ji krö­keln
se krö­keln
imperative:
krö­kel!
krö­kelt!

Etymology:

Word derived from: Krökel