Utspraak op Platt: /kɾøːkəln/
Verb
Sülven: krö·keln
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:

Verbformen:

Infinitiv:
krö­keln
PPP:
krö­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krö­kel
du krö­kelst
he/se/dat krö­kelt
wi krö­kelt
ji krö­kelt
se krö­kelt
Vergangen Tiet:
ik krö­kel
du krö­kelst
he/se/dat krö­kel
wi krö­keln
ji krö­keln
se krö­keln
Perfekt:
ik heff krö­kelt
du hest krö­kelt
he/se/dat hett krö­kelt
wi hebbt krö­kelt
ji hebbt krö­kelt
se hebbt krö­kelt
Kunjunktiv:
ik krö­kel
du krö­kelst
he/se/dat krö­kel
wi krö­keln
ji krö­keln
se krö­keln
Imperativ:
krö­kel!
krö­kelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Krökel