Pronunciation: /ɡnɪçəln/
verb
Syllabication: gni·cheln
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
gni­cheln
past participle:
gni­chelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik gni­chel
du gni­chelst
he/se/dat gni­chelt
wi gni­chelt
ji gni­chelt
se gni­chelt
past:
ik gni­chel
du gni­chelst
he/se/dat gni­chel
wi gni­cheln
ji gni­cheln
se gni­cheln
perfect:
ik heff gni­chelt
du hest gni­chelt
he/se/dat hett gni­chelt
wi hebbt gni­chelt
ji hebbt gni­chelt
se hebbt gni­chelt
conjunctive:
ik gni­chel
du gni­chelst
he/se/dat gni­chel
wi gni­cheln
ji gni­cheln
se gni­cheln
imperative:
gni­chel!
gni­chelt!