Pronunciation: /mɪtbɾuːkn̩/
verb
Syllabication: mit·bru·ken
[1]
advanced vocabulary
Examples:
Du bruukst nich mit, dat kriegt wi alleen trech.

Verbforms:

infinitive:
mit­bru­ken
past participle:
mit­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik bruuk mit
du bruukst mit
he/se/dat bruukt mit
wi bruukt mit
ji bruukt mit
se bruukt mit
past:
ik bruuk mit
du bruukst mit
he/se/dat bruuk mit
wi bru­ken mit
ji bru­ken mit
se bru­ken mit
perfect:
ik heff mit­bruukt
du hest mit­bruukt
he/se/dat hett mit­bruukt
wi hebbt mit­bruukt
ji hebbt mit­bruukt
se hebbt mit­bruukt
conjunctive:
ik bruuk mit
du bruukst mit
he/se/dat bruuk mit
wi bru­ken mit
ji bru­ken mit
se bru­ken mit
imperative:
bruuk mit!
bruukt mit!
infinitive:
mit­bru­ken
past participle:
mit­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik bruuk mit
du brookst mit
he/se/dat brookt mit
wi bruukt mit
ji bruukt mit
se bruukt mit
past:
ik bruuk mit
du bruukst mit
he/se/dat bruuk mit
wi bru­ken mit
ji bru­ken mit
se bru­ken mit
perfect:
ik heff mit­bruukt
du hest mit­bruukt
he/se/dat hett mit­bruukt
wi hebbt mit­bruukt
ji hebbt mit­bruukt
se hebbt mit­bruukt
conjunctive:
ik bruuk mit
du bruukst mit
he/se/dat bruuk mit
wi bru­ken mit
ji bru­ken mit
se bru­ken mit
imperative:
bruuk mit!
bruukt mit!

Etymology:

Compound word constructed from: mit + bruken