Utspraak op Platt: /mɪtbɾuːkn̩/
Verb
Sülven: mit·bru·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Du bruukst nich mit, dat kriegt wi alleen trech.

Verbformen:

Infinitiv:
mit­bru­ken
PPP:
mit­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk mit
du bruukst mit
he/se/dat bruukt mit
wi bruukt mit
ji bruukt mit
se bruukt mit
Vergangen Tiet:
ik bruuk mit
du bruukst mit
he/se/dat bruuk mit
wi bru­ken mit
ji bru­ken mit
se bru­ken mit
Perfekt:
ik heff mit­bruukt
du hest mit­bruukt
he/se/dat hett mit­bruukt
wi hebbt mit­bruukt
ji hebbt mit­bruukt
se hebbt mit­bruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk mit
du bruukst mit
he/se/dat bruuk mit
wi bru­ken mit
ji bru­ken mit
se bru­ken mit
Imperativ:
bruuk mit!
bruukt mit!
Infinitiv:
mit­bru­ken
PPP:
mit­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk mit
du brookst mit
he/se/dat brookt mit
wi bruukt mit
ji bruukt mit
se bruukt mit
Vergangen Tiet:
ik bruuk mit
du bruukst mit
he/se/dat bruuk mit
wi bru­ken mit
ji bru­ken mit
se bru­ken mit
Perfekt:
ik heff mit­bruukt
du hest mit­bruukt
he/se/dat hett mit­bruukt
wi hebbt mit­bruukt
ji hebbt mit­bruukt
se hebbt mit­bruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk mit
du bruukst mit
he/se/dat bruuk mit
wi bru­ken mit
ji bru­ken mit
se bru­ken mit
Imperativ:
bruuk mit!
bruukt mit!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: mit + bruken