Pronunciation: /afkɛn̩/
verb
Syllabication: af·ken·nen
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:
Dor kenn ik nich veel von af.

Verbforms:

infinitive:
af­ken­nen
past participle:
af­kenn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik kenn af
du kenn­st af
he/se/dat kenn­t af
wi kenn­t af
ji kenn­t af
se kenn­t af
past:
ik kenn af
du kenn­st af
he/se/dat kenn af
wi ken­nen af
ji ken­nen af
se ken­nen af
perfect:
ik heff af­kenn­t
du hest af­kenn­t
he/se/dat hett af­kenn­t
wi hebbt af­kenn­t
ji hebbt af­kenn­t
se hebbt af­kenn­t
conjunctive:
ik kenn af
du kenn­st af
he/se/dat kenn af
wi ken­nen af
ji ken­nen af
se ken­nen af
imperative:
kenn af!
kenn­t af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + kennen