Verbforms:
infinitive:
afweten
past participle:
afweten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik weet af
du weetst af
he/se/dat weet af
wi weet af
ji weet af
se weet af
past:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüssen af
ji wüssen af
se wüssen af
perfect:
ik heff afweten
du hest afweten
he/se/dat hett afweten
wi hebbt afweten
ji hebbt afweten
se hebbt afweten
conjunctive:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüssen af
ji wüssen af
se wüssen af
imperative:
weet af!
weet af!
infinitive:
afweten
past participle:
afwusst
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik weet af
du weetst af
he/se/dat weet af
wi weet af
ji weet af
se weet af
past:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüssen af
ji wüssen af
se wüssen af
perfect:
ik heff afwusst
du hest afwusst
he/se/dat hett afwusst
wi hebbt afwusst
ji hebbt afwusst
se hebbt afwusst
conjunctive:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüssen af
ji wüssen af
se wüssen af
imperative:
weet af!
weet af!