Pronunciation: /afvɛːtn̩/
verb
Syllabication: af·we·ten
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:
Von Physik do ik nich veel afweten.
[2]
peripheral vocabulary
Examples:

Verbforms:

infinitive:
af­we­ten
past participle:
af­we­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik weet af
du weetst af
he/se/dat weet af
wi weet af
ji weet af
se weet af
past:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüs­sen af
ji wüs­sen af
se wüs­sen af
perfect:
ik heff af­we­ten
du hest af­we­ten
he/se/dat hett af­we­ten
wi hebbt af­we­ten
ji hebbt af­we­ten
se hebbt af­we­ten
conjunctive:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüs­sen af
ji wüs­sen af
se wüs­sen af
imperative:
weet af!
weet af!
infinitive:
af­we­ten
past participle:
af­wuss­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik weet af
du weetst af
he/se/dat weet af
wi weet af
ji weet af
se weet af
past:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüs­sen af
ji wüs­sen af
se wüs­sen af
perfect:
ik heff af­wuss­t
du hest af­wuss­t
he/se/dat hett af­wuss­t
wi hebbt af­wuss­t
ji hebbt af­wuss­t
se hebbt af­wuss­t
conjunctive:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüs­sen af
ji wüs­sen af
se wüs­sen af
imperative:
weet af!
weet af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + weten