Pronunciation: /afstiːm̩/
verb
Syllabication: af·stie·ven
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
German:

Verbforms:

infinitive:
af­stie­ven
past participle:
af­stievt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik stiev af
du stievst af
he/se/dat stievt af
wi stievt af
ji stievt af
se stievt af
past:
ik stiev af
du stievst af
he/se/dat stiev af
wi stie­ven af
ji stie­ven af
se stie­ven af
perfect:
ik heff af­stievt
du hest af­stievt
he/se/dat hett af­stievt
wi hebbt af­stievt
ji hebbt af­stievt
se hebbt af­stievt
conjunctive:
ik stiev af
du stievst af
he/se/dat stiev af
wi stie­ven af
ji stie­ven af
se stie­ven af
imperative:
stiev af!
stievt af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + stieven