Pronunciation: /anbʊfn̩/
verb
Syllabication: an·buf·fen
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
Dutch:
German:
Examples:
[2]
peripheral vocabulary
Examples:
He hett de Naversdochter anbufft.

Verbforms:

infinitive:
an­buf­fen
past participle:
an­buff­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik buff an
du buff­st an
he/se/dat buff­t an
wi buff­t an
ji buff­t an
se buff­t an
past:
ik buff an
du buff­st an
he/se/dat buff an
wi buf­fen an
ji buf­fen an
se buf­fen an
perfect:
ik heff an­buff­t
du hest an­buff­t
he/se/dat hett an­buff­t
wi hebbt an­buff­t
ji hebbt an­buff­t
se hebbt an­buff­t
conjunctive:
ik buff an
du buff­st an
he/se/dat buff an
wi buf­fen an
ji buf­fen an
se buf­fen an
imperative:
buff an!
buff­t an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + buffen