Pronunciation: /ankiːn̩/
verb
Syllabication: an·kie·nen
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
German:

Verbforms:

infinitive:
an­kie­nen
past participle:
an­kient
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik kien an
du kienst an
he/se/dat kient an
wi kient an
ji kient an
se kient an
past:
ik kien an
du kienst an
he/se/dat kien an
wi kie­nen an
ji kie­nen an
se kie­nen an
perfect:
ik bün an­kient
du büst an­kient
he/se/dat is an­kient
wi sünd an­kient
ji sünd an­kient
se sünd an­kient
conjunctive:
ik kien an
du kienst an
he/se/dat kien an
wi kie­nen an
ji kie­nen an
se kie­nen an
imperative:
kien an!
kient an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + kienen