Aussprache op Platt: /ankiːn̩/
Verb
Silbentrennung: an·kie·nen
[1]
Randwortschatz
plattdeutsch:
deutsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­kie­nen
Partizip Perfekt:
an­kient
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik kien an
du kienst an
he/se/dat kient an
wi kient an
ji kient an
se kient an
Imperfekt:
ik kien an
du kienst an
he/se/dat kien an
wi kie­nen an
ji kie­nen an
se kie­nen an
Perfekt:
ik bün an­kient
du büst an­kient
he/se/dat is an­kient
wi sünd an­kient
ji sünd an­kient
se sünd an­kient
Konjunktiv:
ik kien an
du kienst an
he/se/dat kien an
wi kie­nen an
ji kie­nen an
se kie­nen an
Imperativ:
kien an!
kient an!

Etymologie:

Zusammengesetztes Wort bestehend aus: an + kienen