Pronunciation: /uːtkøːn̩/
verb
Syllabication: ut·kö·nen
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:

Verbforms:

infinitive:
ut­kö­nen
past participle:
ut­kunn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik kann ut
du kann­st ut
he/se/dat kann ut
wi köönt ut
ji köönt ut
se köönt ut
past:
ik kunn ut
du kunn­st ut
he/se/dat kunn ut
wi kun­nen ut
ji kun­nen ut
se kun­nen ut
perfect:
ik bün ut­kunn­t
du büst ut­kunn­t
he/se/dat is ut­kunn­t
wi sünd ut­kunn­t
ji sünd ut­kunn­t
se sünd ut­kunn­t
conjunctive:
ik kunn ut
du kunn­st ut
he/se/dat kunn ut
wi kun­nen ut
ji kun­nen ut
se kun­nen ut
imperative:
kann ut!
köönt ut!

Etymology:

Compound word constructed from: ut + könen