Aussprache op Platt: /uːtkøːn̩/
Verb
Silbentrennung: ut·kö·nen
[1]
Randwortschatz
plattdeutsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ut­kö­nen
Partizip Perfekt:
ut­kunn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik kann ut
du kann­st ut
he/se/dat kann ut
wi köönt ut
ji köönt ut
se köönt ut
Imperfekt:
ik kunn ut
du kunn­st ut
he/se/dat kunn ut
wi kun­nen ut
ji kun­nen ut
se kun­nen ut
Perfekt:
ik bün ut­kunn­t
du büst ut­kunn­t
he/se/dat is ut­kunn­t
wi sünd ut­kunn­t
ji sünd ut­kunn­t
se sünd ut­kunn­t
Konjunktiv:
ik kunn ut
du kunn­st ut
he/se/dat kunn ut
wi kun­nen ut
ji kun­nen ut
se kun­nen ut
Imperativ:
kann ut!
köönt ut!

Etymologie:

Zusammengesetztes Wort bestehend aus: ut + könen