Pronunciation: /ɾankøːn̩/
verb
Syllabication: ran·kö·nen
[1]
peripheral vocabulary

Verbforms:

infinitive:
ran­kö­nen
past participle:
ran­kunn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik kann ran
du kann­st ran
he/se/dat kann ran
wi köönt ran
ji köönt ran
se köönt ran
past:
ik kunn ran
du kunn­st ran
he/se/dat kunn ran
wi kun­nen ran
ji kun­nen ran
se kun­nen ran
perfect:
ik heff ran­kunn­t
du hest ran­kunn­t
he/se/dat hett ran­kunn­t
wi hebbt ran­kunn­t
ji hebbt ran­kunn­t
se hebbt ran­kunn­t
conjunctive:
ik kunn ran
du kunn­st ran
he/se/dat kunn ran
wi kun­nen ran
ji kun­nen ran
se kun­nen ran
imperative:
kann ran!
köönt ran!

Etymology:

Compound word constructed from: ran + könen