Pronunciation: /anɾɛɪ̯kn̩/
verb
Syllabication: an·re·ken
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
an­re­ken
past participle:
an­re­kent
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik re­ken an
du re­kenst an
he/se/dat re­kent an
wi re­kent an
ji re­kent an
se re­kent an
past:
ik re­ken an
du re­kenst an
he/se/dat re­ken an
wi re­ken an
ji re­ken an
se re­ken an
perfect:
ik heff an­re­kent
du hest an­re­kent
he/se/dat hett an­re­kent
wi hebbt an­re­kent
ji hebbt an­re­kent
se hebbt an­re­kent
conjunctive:
ik re­ken an
du re­kenst an
he/se/dat re­ken an
wi re­ken an
ji re­ken an
se re­ken an
imperative:
re­ken an!
re­kent an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + reken