Pronunciation: /ʏmɡɾɔːm̩/
verb
Syllabication: üm·gra·ven
[1]
advanced vocabulary
Examples:

Verbforms:

infinitive:
üm­gra­ven
past participle:
üm­gra­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik graav üm
du graavst üm
he/se/dat graavt üm
wi graavt üm
ji graavt üm
se graavt üm
past:
ik grööv üm
du gröövst üm
he/se/dat grööv üm
wi grö­ven üm
ji grö­ven üm
se grö­ven üm
perfect:
ik heff üm­gra­ven
du hest üm­gra­ven
he/se/dat hett üm­gra­ven
wi hebbt üm­gra­ven
ji hebbt üm­gra­ven
se hebbt üm­gra­ven
conjunctive:
ik grööv üm
du gröövst üm
he/se/dat grööv üm
wi grö­ven üm
ji grö­ven üm
se grö­ven üm
imperative:
graav üm!
graavt üm!
infinitive:
üm­gra­ven
past participle:
üm­graav­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik graav üm
du graavst üm
he/se/dat graavt üm
wi graavt üm
ji graavt üm
se graavt üm
past:
ik grööv üm
du gröövst üm
he/se/dat grööv üm
wi grö­ven üm
ji grö­ven üm
se grö­ven üm
perfect:
ik heff üm­graav­t
du hest üm­graav­t
he/se/dat hett üm­graav­t
wi hebbt üm­graav­t
ji hebbt üm­graav­t
se hebbt üm­graav­t
conjunctive:
ik grööv üm
du gröövst üm
he/se/dat grööv üm
wi grö­ven üm
ji grö­ven üm
se grö­ven üm
imperative:
graav üm!
graavt üm!

Etymology:

Compound word constructed from: üm + graven