Pronunciation: /sna͡ɐkn̩/
verb
Syllabication: snar·ken
[1]
advanced vocabulary
English:
Dutch:
German:
Examples:
He hett de ganze Nacht snarkt.

Verbforms:

infinitive:
snar­ken
past participle:
snarkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik snark
du snarkst
he/se/dat snarkt
wi snarkt
ji snarkt
se snarkt
past:
ik snark
du snarkst
he/se/dat snark
wi snar­ken
ji snar­ken
se snar­ken
perfect:
ik heff snarkt
du hest snarkt
he/se/dat hett snarkt
wi hebbt snarkt
ji hebbt snarkt
se hebbt snarkt
conjunctive:
ik snark
du snarkst
he/se/dat snark
wi snar­ken
ji snar­ken
se snar­ken
imperative:
snark!
snarkt!