Utspraak op Platt: /sna͡ɐkn̩/
Verb
Sülven: snar·ken
[1]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett de ganze Nacht snarkt.

Verbformen:

Infinitiv:
snar­ken
PPP:
snarkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik snark
du snarkst
he/se/dat snarkt
wi snarkt
ji snarkt
se snarkt
Vergangen Tiet:
ik snark
du snarkst
he/se/dat snark
wi snar­ken
ji snar­ken
se snar­ken
Perfekt:
ik heff snarkt
du hest snarkt
he/se/dat hett snarkt
wi hebbt snarkt
ji hebbt snarkt
se hebbt snarkt
Kunjunktiv:
ik snark
du snarkst
he/se/dat snark
wi snar­ken
ji snar­ken
se snar­ken
Imperativ:
snark!
snarkt!