Pronunciation: /anstɾiːkn̩/
verb
Syllabication: an·strie·ken
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:

Verbforms:

infinitive:
an­strie­ken
past participle:
an­stre­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik striek an
du stri­ckst an
he/se/dat stri­ckt an
wi striekt an
ji striekt an
se striekt an
past:
ik streek an
du streekst an
he/se/dat streek an
wi stre­ken an
ji stre­ken an
se stre­ken an
perfect:
ik heff an­stre­ken
du hest an­stre­ken
he/se/dat hett an­stre­ken
wi hebbt an­stre­ken
ji hebbt an­stre­ken
se hebbt an­stre­ken
conjunctive:
ik streek an
du streekst an
he/se/dat streek an
wi stre­ken an
ji stre­ken an
se stre­ken an
imperative:
striek an!
striekt an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + strieken