Utspraak op Platt: /fəɾsløːtəln/
Verb
Sülven: ver·slö·teln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Naricht weer verslötelt.

Verbformen:

Infinitiv:
ver­slö­teln
PPP:
ver­slö­telt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­slö­tel
du ver­slö­telst
he/se/dat ver­slö­telt
wi ver­slö­telt
ji ver­slö­telt
se ver­slö­telt
Vergangen Tiet:
ik ver­slö­tel
du ver­slö­telst
he/se/dat ver­slö­tel
wi ver­slö­teln
ji ver­slö­teln
se ver­slö­teln
Perfekt:
ik heff ver­slö­telt
du hest ver­slö­telt
he/se/dat hett ver­slö­telt
wi hebbt ver­slö­telt
ji hebbt ver­slö­telt
se hebbt ver­slö­telt
Kunjunktiv:
ik ver­slö­tel
du ver­slö­telst
he/se/dat ver­slö­tel
wi ver­slö­teln
ji ver­slö­teln
se ver­slö­teln
Imperativ:
ver­slö­tel!
ver­slö­telt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + Slötel