Utspraak op Platt: /hœltn̩kœstɐ/
Substantiv
Sülven: Höl·ten·kös·ter
Plural: Höl­ten­kös­ters m de Höl­ten­kös­ter
[1]
Opbowoortschatt
Figurativ
plattdüütsch:
een, de nich besünners praktisch veranlaagt is

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: hölten + Köster