Pronunciation: /afɛɪ̯tn̩/
verb
Syllabication: af·e·ten
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:
Hest du al afeten? — Jo, ik mag nix mehr, ik bün satt.

Verbforms:

infinitive:
af­e­ten
past participle:
af­e­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik eet af
du itt­st af
he/se/dat itt af
wi eet af
ji eet af
se eet af
past:
ik eet af
du eetst af
he/se/dat eet af
wi e­ten af
ji e­ten af
se e­ten af
perfect:
ik heff af­e­ten
du hest af­e­ten
he/se/dat hett af­e­ten
wi hebbt af­e­ten
ji hebbt af­e­ten
se hebbt af­e­ten
conjunctive:
ik eet af
du eetst af
he/se/dat eet af
wi e­ten af
ji e­ten af
se e­ten af
imperative:
eet af!
eet af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + eten