Pronunciation: /tɔu̯bɾɛɪ̯kn̩/
verb
Syllabication: to·bre·ken
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
to­bre­ken
past participle:
to­bra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik to­breek
du to­bri­ckst
he/se/dat to­bri­ckt
wi to­breekt
ji to­breekt
se to­breekt
past:
ik to­bröök
du to­bröökst
he/se/dat to­bröök
wi to­brö­ken
ji to­brö­ken
se to­brö­ken
perfect:
ik heff to­bra­ken
du hest to­bra­ken
he/se/dat hett to­bra­ken
wi hebbt to­bra­ken
ji hebbt to­bra­ken
se hebbt to­bra­ken
conjunctive:
ik to­bröök
du to­bröökst
he/se/dat to­bröök
wi to­brö­ken
ji to­brö­ken
se to­brö­ken
imperative:
to­breek!
to­breekt!

Etymology:

Compound word constructed from: to- + breken