Pronunciation: /ʏmvɾɪɡn̩/
verb
Syllabication: üm·wrig·gen
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
ümknicken
English:
Dutch:
German:
Examples:

Verbforms:

infinitive:
üm­wrig­gen
past participle:
üm­wrigg­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik wrigg üm
du wrigg­st üm
he/se/dat wrigg­t üm
wi wrigg­t üm
ji wrigg­t üm
se wrigg­t üm
past:
ik wrigg üm
du wrigg­st üm
he/se/dat wrigg üm
wi wrig­gen üm
ji wrig­gen üm
se wrig­gen üm
perfect:
ik bün üm­wrigg­t
du büst üm­wrigg­t
he/se/dat is üm­wrigg­t
wi sünd üm­wrigg­t
ji sünd üm­wrigg­t
se sünd üm­wrigg­t
conjunctive:
ik wrigg üm
du wrigg­st üm
he/se/dat wrigg üm
wi wrig­gen üm
ji wrig­gen üm
se wrig­gen üm
imperative:
wrigg üm!
wrigg­t üm!

Etymology:

Compound word constructed from: üm + wriggen