Pronunciation: /afbʊnkn̩/
verb
Syllabication: af·bun·ken
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
afdragen
German:

Verbforms:

infinitive:
af­bun­ken
past participle:
af­bunkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik bunk af
du bunkst af
he/se/dat bunkt af
wi bunkt af
ji bunkt af
se bunkt af
past:
ik bunk af
du bunkst af
he/se/dat bunk af
wi bun­ken af
ji bun­ken af
se bun­ken af
perfect:
ik heff af­bunkt
du hest af­bunkt
he/se/dat hett af­bunkt
wi hebbt af­bunkt
ji hebbt af­bunkt
se hebbt af­bunkt
conjunctive:
ik bunk af
du bunkst af
he/se/dat bunk af
wi bun­ken af
ji bun­ken af
se bun­ken af
imperative:
bunk af!
bunkt af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + bunken