Utspraak op Platt: /afbʊnkn̩/
Verb
Sülven: af·bun·ken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
afdragen
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­bun­ken
PPP:
af­bunkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bunk af
du bunkst af
he/se/dat bunkt af
wi bunkt af
ji bunkt af
se bunkt af
Vergangen Tiet:
ik bunk af
du bunkst af
he/se/dat bunk af
wi bun­ken af
ji bun­ken af
se bun­ken af
Perfekt:
ik heff af­bunkt
du hest af­bunkt
he/se/dat hett af­bunkt
wi hebbt af­bunkt
ji hebbt af­bunkt
se hebbt af­bunkt
Kunjunktiv:
ik bunk af
du bunkst af
he/se/dat bunk af
wi bun­ken af
ji bun­ken af
se bun­ken af
Imperativ:
bunk af!
bunkt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + bunken