Pronunciation: /afvɪtn̩/
verb
Syllabication: af·wit·ten
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
German:

Verbforms:

infinitive:
af­wit­ten
past participle:
af­witt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik witt af
du witt­st af
he/se/dat witt af
wi witt af
ji witt af
se witt af
past:
ik witt af
du witt­st af
he/se/dat witt af
wi wit­ten af
ji wit­ten af
se wit­ten af
perfect:
ik heff af­witt
du hest af­witt
he/se/dat hett af­witt
wi hebbt af­witt
ji hebbt af­witt
se hebbt af­witt
conjunctive:
ik witt af
du witt­st af
he/se/dat witt af
wi wit­ten af
ji wit­ten af
se wit­ten af
imperative:
witt af!
witt af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + witt