Pronunciation: /hɛnbɾuːkn̩/
verb
Syllabication: hen·bru·ken
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Examples:

Verbforms:

infinitive:
hen­bru­ken
past participle:
hen­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruukt hen
wi bruukt hen
ji bruukt hen
se bruukt hen
past:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bru­ken hen
ji bru­ken hen
se bru­ken hen
perfect:
ik heff hen­bruukt
du hest hen­bruukt
he/se/dat hett hen­bruukt
wi hebbt hen­bruukt
ji hebbt hen­bruukt
se hebbt hen­bruukt
conjunctive:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bru­ken hen
ji bru­ken hen
se bru­ken hen
imperative:
bruuk hen!
bruukt hen!
infinitive:
hen­bru­ken
past participle:
hen­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik bruuk hen
du brookst hen
he/se/dat brookt hen
wi bruukt hen
ji bruukt hen
se bruukt hen
past:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bru­ken hen
ji bru­ken hen
se bru­ken hen
perfect:
ik heff hen­bruukt
du hest hen­bruukt
he/se/dat hett hen­bruukt
wi hebbt hen­bruukt
ji hebbt hen­bruukt
se hebbt hen­bruukt
conjunctive:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bru­ken hen
ji bru­ken hen
se bru­ken hen
imperative:
bruuk hen!
bruukt hen!

Etymology:

Compound word constructed from: hen + bruken