Utspraak op Platt: /hɛnbɾuːkn̩/
Verb
Sülven: hen·bru·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
hen­bru­ken
PPP:
hen­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruukt hen
wi bruukt hen
ji bruukt hen
se bruukt hen
Vergangen Tiet:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bru­ken hen
ji bru­ken hen
se bru­ken hen
Perfekt:
ik heff hen­bruukt
du hest hen­bruukt
he/se/dat hett hen­bruukt
wi hebbt hen­bruukt
ji hebbt hen­bruukt
se hebbt hen­bruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bru­ken hen
ji bru­ken hen
se bru­ken hen
Imperativ:
bruuk hen!
bruukt hen!
Infinitiv:
hen­bru­ken
PPP:
hen­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk hen
du brookst hen
he/se/dat brookt hen
wi bruukt hen
ji bruukt hen
se bruukt hen
Vergangen Tiet:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bru­ken hen
ji bru­ken hen
se bru­ken hen
Perfekt:
ik heff hen­bruukt
du hest hen­bruukt
he/se/dat hett hen­bruukt
wi hebbt hen­bruukt
ji hebbt hen­bruukt
se hebbt hen­bruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bru­ken hen
ji bru­ken hen
se bru­ken hen
Imperativ:
bruuk hen!
bruukt hen!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: hen + bruken