Verbformen:
Infinitiv:
henbruken
PPP:
henbruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruukt hen
wi bruukt hen
ji bruukt hen
se bruukt hen
Vergangen Tiet:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bruken hen
ji bruken hen
se bruken hen
Perfekt:
ik heff henbruukt
du hest henbruukt
he/se/dat hett henbruukt
wi hebbt henbruukt
ji hebbt henbruukt
se hebbt henbruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bruken hen
ji bruken hen
se bruken hen
Imperativ:
bruuk hen!
bruukt hen!
Infinitiv:
henbruken
PPP:
henbruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk hen
du brookst hen
he/se/dat brookt hen
wi bruukt hen
ji bruukt hen
se bruukt hen
Vergangen Tiet:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bruken hen
ji bruken hen
se bruken hen
Perfekt:
ik heff henbruukt
du hest henbruukt
he/se/dat hett henbruukt
wi hebbt henbruukt
ji hebbt henbruukt
se hebbt henbruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk hen
du bruukst hen
he/se/dat bruuk hen
wi bruken hen
ji bruken hen
se bruken hen
Imperativ:
bruuk hen!
bruukt hen!