Pronunciation: /afha͡ɐkn̩/
verb
Syllabication: af·har·ken
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:

Verbforms:

infinitive:
af­har­ken
past participle:
af­harkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik hark af
du harkst af
he/se/dat harkt af
wi harkt af
ji harkt af
se harkt af
past:
ik hark af
du harkst af
he/se/dat hark af
wi har­ken af
ji har­ken af
se har­ken af
perfect:
ik heff af­harkt
du hest af­harkt
he/se/dat hett af­harkt
wi hebbt af­harkt
ji hebbt af­harkt
se hebbt af­harkt
conjunctive:
ik hark af
du harkst af
he/se/dat hark af
wi har­ken af
ji har­ken af
se har­ken af
imperative:
hark af!
harkt af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + harken