Utspraak op Platt: /afha͡ɐkn̩/
Verb
Sülven: af·har·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
af­har­ken
PPP:
af­harkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hark af
du harkst af
he/se/dat harkt af
wi harkt af
ji harkt af
se harkt af
Vergangen Tiet:
ik hark af
du harkst af
he/se/dat hark af
wi har­ken af
ji har­ken af
se har­ken af
Perfekt:
ik heff af­harkt
du hest af­harkt
he/se/dat hett af­harkt
wi hebbt af­harkt
ji hebbt af­harkt
se hebbt af­harkt
Kunjunktiv:
ik hark af
du harkst af
he/se/dat hark af
wi har­ken af
ji har­ken af
se har­ken af
Imperativ:
hark af!
harkt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + harken