Pronunciation: /ɪnduːkn̩/
verb
Syllabication: in·du·ken
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
in­du­ken
past participle:
in­duukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik duuk in
du duukst in
he/se/dat duukt in
wi duukt in
ji duukt in
se duukt in
past:
ik duuk in
du duukst in
he/se/dat duuk in
wi du­ken in
ji du­ken in
se du­ken in
perfect:
ik heff in­duukt
du hest in­duukt
he/se/dat hett in­duukt
wi hebbt in­duukt
ji hebbt in­duukt
se hebbt in­duukt
conjunctive:
ik duuk in
du duukst in
he/se/dat duuk in
wi du­ken in
ji du­ken in
se du­ken in
imperative:
duuk in!
duukt in!

Etymology:

Compound word constructed from: in + duken