Pronunciation: /afsɛnɡn̩/
verb
Syllabication: af·sen·gen
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
German:

Verbforms:

infinitive:
af­sen­gen
past participle:
af­sengt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik seng af
du sengst af
he/se/dat sengt af
wi sengt af
ji sengt af
se sengt af
past:
ik seng af
du sengst af
he/se/dat seng af
wi sen­gen af
ji sen­gen af
se sen­gen af
perfect:
ik heff af­sengt
du hest af­sengt
he/se/dat hett af­sengt
wi hebbt af­sengt
ji hebbt af­sengt
se hebbt af­sengt
conjunctive:
ik seng af
du sengst af
he/se/dat seng af
wi sen­gen af
ji sen­gen af
se sen­gen af
imperative:
seng af!
sengt af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + sengen