Pronunciation: /afstɾɔːfn̩/
verb
Syllabication: af·stra·fen
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
mit en Straaf beleggen
German:

Verbforms:

infinitive:
af­stra­fen
past participle:
af­straaft
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik straaf af
du straafst af
he/se/dat straaft af
wi straaft af
ji straaft af
se straaft af
past:
ik straaf af
du straafst af
he/se/dat straaf af
wi stra­fen af
ji stra­fen af
se stra­fen af
perfect:
ik heff af­straaft
du hest af­straaft
he/se/dat hett af­straaft
wi hebbt af­straaft
ji hebbt af­straaft
se hebbt af­straaft
conjunctive:
ik straaf af
du straafst af
he/se/dat straaf af
wi stra­fen af
ji stra­fen af
se stra­fen af
imperative:
straaf af!
straaft af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + strafen