Utspraak op Platt: /afstɾɔːfn̩/
Verb
Sülven: af·stra·fen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
mit en Straaf beleggen
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­stra­fen
PPP:
af­straaft
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik straaf af
du straafst af
he/se/dat straaft af
wi straaft af
ji straaft af
se straaft af
Vergangen Tiet:
ik straaf af
du straafst af
he/se/dat straaf af
wi stra­fen af
ji stra­fen af
se stra­fen af
Perfekt:
ik heff af­straaft
du hest af­straaft
he/se/dat hett af­straaft
wi hebbt af­straaft
ji hebbt af­straaft
se hebbt af­straaft
Kunjunktiv:
ik straaf af
du straafst af
he/se/dat straaf af
wi stra­fen af
ji stra­fen af
se stra­fen af
Imperativ:
straaf af!
straaft af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + strafen