Pronunciation: /anstœ͡ɐkn̩/
verb
Syllabication: an·stör·ken
[1]
peripheral vocabulary
Examples:
He keem antostörken un weer ganz ut de Puust.

Verbforms:

infinitive:
an­stör­ken
past participle:
an­störkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik störk an
du störkst an
he/se/dat störkt an
wi störkt an
ji störkt an
se störkt an
past:
ik störk an
du störkst an
he/se/dat störk an
wi stör­ken an
ji stör­ken an
se stör­ken an
perfect:
ik bün an­störkt
du büst an­störkt
he/se/dat is an­störkt
wi sünd an­störkt
ji sünd an­störkt
se sünd an­störkt
conjunctive:
ik störk an
du störkst an
he/se/dat störk an
wi stör­ken an
ji stör­ken an
se stör­ken an
imperative:
störk an!
störkt an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + störken