Utspraak op Platt: /anstœ͡ɐkn̩/
Verb
Sülven: an·stör·ken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
meistendeels as anstörken kamen
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He keem antostörken un weer ganz ut de Puust.

Verbformen:

Infinitiv:
an­stör­ken
PPP:
an­störkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik störk an
du störkst an
he/se/dat störkt an
wi störkt an
ji störkt an
se störkt an
Vergangen Tiet:
ik störk an
du störkst an
he/se/dat störk an
wi stör­ken an
ji stör­ken an
se stör­ken an
Perfekt:
ik bün an­störkt
du büst an­störkt
he/se/dat is an­störkt
wi sünd an­störkt
ji sünd an­störkt
se sünd an­störkt
Kunjunktiv:
ik störk an
du störkst an
he/se/dat störk an
wi stör­ken an
ji stör­ken an
se stör­ken an
Imperativ:
störk an!
störkt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + störken