Pronunciation: /vɛçfaln̩/
verb
Syllabication: weg·fal·len
[1]
advanced vocabulary
[2]
peripheral vocabulary
English:
German:
Examples:
Mi is de Slötel wegfullen.

Verbforms:

infinitive:
weg­fal­len
past participle:
weg­ful­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik fall weg
du fall­st weg
he/se/dat fall­t weg
wi fall­t weg
ji fall­t weg
se fall­t weg
past:
ik füll weg
du füll­st weg
he/se/dat füll weg
wi fül­len weg
ji fül­len weg
se fül­len weg
perfect:
ik bün weg­ful­len
du büst weg­ful­len
he/se/dat is weg­ful­len
wi sünd weg­ful­len
ji sünd weg­ful­len
se sünd weg­ful­len
conjunctive:
ik füll weg
du füll­st weg
he/se/dat füll weg
wi fül­len weg
ji fül­len weg
se fül­len weg
imperative:
fall weg!
fall­t weg!
infinitive:
weg­fal­len
past participle:
weg­fal­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik fall weg
du fall­st weg
he/se/dat fall­t weg
wi fall­t weg
ji fall­t weg
se fall­t weg
past:
ik full weg
du full­st weg
he/se/dat full weg
wi ful­len weg
ji ful­len weg
se ful­len weg
perfect:
ik bün weg­fal­len
du büst weg­fal­len
he/se/dat is weg­fal­len
wi sünd weg­fal­len
ji sünd weg­fal­len
se sünd weg­fal­len
conjunctive:
ik full weg
du full­st weg
he/se/dat full weg
wi ful­len weg
ji ful­len weg
se ful­len weg
imperative:
fall weg!
fall­t weg!

Etymology:

Compound word constructed from: weg + fallen