Utspraak op Platt: /vɛçfaln̩/
Verb
Sülven: weg·fal·len
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
nich mehr vörhannen ween oder keen Rull mehr spelen
düütsch:
wegfallen
fortfallen
nedderlandsch:
wegvallen
engelsch:
cease to exist
be discontinued
Bispelen:
Mit’n Verdrag von Schengen sünd de Grenzen in Europa jümmer mehr wegfullen.
[2]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
fallen un so ut de ole Laag verswinnen
düütsch:
wegfallen
engelsch:
be dropped
Bispelen:
Mi is de Slötel wegfullen.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­fal­len
PPP:
weg­ful­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fall weg
du fall­st weg
he/se/dat fall­t weg
wi fall­t weg
ji fall­t weg
se fall­t weg
Vergangen Tiet:
ik füll weg
du füll­st weg
he/se/dat füll weg
wi fül­len weg
ji fül­len weg
se fül­len weg
Perfekt:
ik bün weg­ful­len
du büst weg­ful­len
he/se/dat is weg­ful­len
wi sünd weg­ful­len
ji sünd weg­ful­len
se sünd weg­ful­len
Kunjunktiv:
ik füll weg
du füll­st weg
he/se/dat füll weg
wi fül­len weg
ji fül­len weg
se fül­len weg
Imperativ:
fall weg!
fall­t weg!
Noordnedder­sassisch
Infinitiv:
weg­fal­len
PPP:
weg­fal­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fall weg
du fall­st weg
he/se/dat fall­t weg
wi fall­t weg
ji fall­t weg
se fall­t weg
Vergangen Tiet:
ik full weg
du full­st weg
he/se/dat full weg
wi ful­len weg
ji ful­len weg
se ful­len weg
Perfekt:
ik bün weg­fal­len
du büst weg­fal­len
he/se/dat is weg­fal­len
wi sünd weg­fal­len
ji sünd weg­fal­len
se sünd weg­fal­len
Kunjunktiv:
ik full weg
du full­st weg
he/se/dat full weg
wi ful­len weg
ji ful­len weg
se ful­len weg
Imperativ:
fall weg!
fall­t weg!
Prüßisch

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + fallen

Tohoopsett Wöör:

weg
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.