Pronunciation: /ʏmɾɪnɡəln/
verb
Syllabication: üm·rin·geln
[1]
peripheral vocabulary
Examples:

Verbforms:

infinitive:
üm­rin­geln
past participle:
üm­rin­gelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik rin­gel üm
du rin­gelst üm
he/se/dat rin­gelt üm
wi rin­gelt üm
ji rin­gelt üm
se rin­gelt üm
past:
ik rin­gel üm
du rin­gelst üm
he/se/dat rin­gel üm
wi rin­geln üm
ji rin­geln üm
se rin­geln üm
perfect:
ik heff üm­rin­gelt
du hest üm­rin­gelt
he/se/dat hett üm­rin­gelt
wi hebbt üm­rin­gelt
ji hebbt üm­rin­gelt
se hebbt üm­rin­gelt
conjunctive:
ik rin­gel üm
du rin­gelst üm
he/se/dat rin­gel üm
wi rin­geln üm
ji rin­geln üm
se rin­geln üm
imperative:
rin­gel üm!
rin­gelt üm!

Etymology:

Compound word constructed from: üm + ringeln