Pronunciation: /afʃɪlɐn/
verb
Syllabication: af·schil·lern
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
Dutch:
German:
Examples:

Verbforms:

infinitive:
af­schil­lern
past participle:
af­schil­lert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik schil­ler af
du schil­lerst af
he/se/dat schil­lert af
wi schil­lert af
ji schil­lert af
se schil­lert af
past:
ik schil­ler af
du schil­lerst af
he/se/dat schil­ler af
wi schil­lern af
ji schil­lern af
se schil­lern af
perfect:
ik heff af­schil­lert
du hest af­schil­lert
he/se/dat hett af­schil­lert
wi hebbt af­schil­lert
ji hebbt af­schil­lert
se hebbt af­schil­lert
conjunctive:
ik schil­ler af
du schil­lerst af
he/se/dat schil­ler af
wi schil­lern af
ji schil­lern af
se schil­lern af
imperative:
schil­ler af!
schil­lert af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + schillern