Utspraak op Platt: /afʃɪlɐn/
Verb
Sülven: af·schil·lern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
af­schil­lern
PPP:
af­schil­lert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schil­ler af
du schil­lerst af
he/se/dat schil­lert af
wi schil­lert af
ji schil­lert af
se schil­lert af
Vergangen Tiet:
ik schil­ler af
du schil­lerst af
he/se/dat schil­ler af
wi schil­lern af
ji schil­lern af
se schil­lern af
Perfekt:
ik heff af­schil­lert
du hest af­schil­lert
he/se/dat hett af­schil­lert
wi hebbt af­schil­lert
ji hebbt af­schil­lert
se hebbt af­schil­lert
Kunjunktiv:
ik schil­ler af
du schil­lerst af
he/se/dat schil­ler af
wi schil­lern af
ji schil­lern af
se schil­lern af
Imperativ:
schil­ler af!
schil­lert af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + schillern